Laat ik u - nou eens niet gelijk
met het goddelijk lente groen van gedrapeerd mos
over wolk witte vuurstenen gaan vergelijken
Niet de gespierde paarden die stoer steigeren in een kolossaal theater
Nee, niet met fletse parels Of met gouden eikels in oude eiken
Laat mij het bombastisch galmen van een voltallig orkest
De trom, de bas, de fluit haar stem; nou eens niet als u beschouwen
Laat mij nou eens niet de kerkers van de helste hel verscheuren
Of de wereld omarmen voor simpel gebed,
Grond met handen mee gevouwen
Nee laat mij nou gewoon eens rustig schrijven
zoals de werkelijkheid van het bord moet worden gegeten
dan niet de ondeugende jonkvrouw in een oud romantisch decor
geen zingende helden, geen rappe ridders of koen beticht redenaar
Geen hopeloos verslaafde poëten met veer of veer of metafoor
Nee, nu gewoon voor even: werkelijkheid bedrijven
En daar sta je dan, stil voor mij
Mijn hart gelijk mijn woord bedaard
Boezem, borst en zoete wang
Sprakeloos aanvaard
het hart drapeert formeel de schuttingtaal,
de blanke ziel slaat zijn vonken op het melk witte bot
lichaam van het rode bloed galoppeert woest; de rode stoet
helden, poëten, zangers en een verloren tijd
herrijzen heroïsch uit het oude graf van ooit gestorven
al dit en duizend keren meer en mooi en meer
Mijn beeld; mijn werkelijkheid
f.