Maar de Heer verlaat mij niet!!

Waarom moest je me verlaten?
Waarom ging je bij me vandaan?
Ik weet nog goed dat wij daar zaten
Samen konden we het leven aan

Nu sta ik hier weer alleen
Achtergelaten met veel vragen en pijn
Niemand die me helpen kan ja geen een
Het is de grote pijn, de pijn van alleen zijn

Waarom, een o zo grote vraag
De gedachten spoken door mijn hoofd
Jammer genoeg niet alleen vandaag
Het vlammetje wreed geprobeerd te zijn gedoofd

Maar dat vlammetje blijft doorgaan
Alleen maar groter geworden diep in mij
Maar ik lijk er nu weer alleen voor te staan
Niet meer met jou aan mijn zij

Getroost worden lijkt niet te mogen
Tranen vallend uit mijn ogen, rollen over mijn wangen
Ach, moet ik dan alles maar gewoon gedogen?
Mijn verdriet en gevoelens maar gewoon houden gevangen?

De vrijheid bieden kan ik ze niet
Mag ik ze niet, is beter op z’n plaats
En het lijkt of niemand dat ziet
Ja, zelfs niet al staan ze er naast

Ik weet de Heer weet al mijn noden en zorgen
Hij zal ze opnemen en mij verlichten
Maar waarom wacht Hij dan tot morgen?
Waarom moet ik er nu nog onder zwichten?

Zelf heb ik de ogen dicht gedaan
Zie de Heer niet meer voor me staan
Hij heeft al reeds alles weggenomen
Ik leef nu alleen nog in kwade dromen

Mijn ogen moet ik open doen
Maar moet niet weer verwachten jouw zoen
Moet ontwaken uit de nacht
Maar niet verwachten dat jij naar me lacht

De moeheid doch zo zwaar rustend op mij
Maar toch wetend de Heer is aan mijn zij
Hij zal mij nooit verlaten, in welke strijd dan ook

Dan open ik voorzichtig mijn ogen
Mijn liefde geven zou dat weer mogen?
Vermoeid en niet helemaal helder meer
Probeer ik toch te kijken op mijn Heer

Hij heeft mij bijgestaan
Met HEM kan ik het leven weer aan
Hij stond van het begin aan aan mijn zij
Hij heeft Zichzelf gegeven, ja ook voor mij!!!!

10-09-‘04