Pleisters
Als pleisters op mijn wonden.
Lagen jou handen op mijn hart.
waar ze knopen vonden.
die je gelukkig hebt ontward.
Als zalf werkten jou ogen,
op mijn rusteloze ziel.
En jou woorden afgewogen.
Voorkwamen dat ik telkens viel.
Als kompressen kusten jou lippen,
al mijn pijnen weg en meer.
Ik liet de warmte binnenglippen,
verzachtend al het oude zeer.
Schrijvend zal ik nu heel mijn leven,
zeggen waar ik over zweeg.
Maar weet dat ik nooit terug kan geven,
wat ik tot nu toe van je kreeg.
Rian
Hermans Dirk: | Woensdag, september 01, 2004 21:08 |
wondermooi | |
Miss Rolzoen: | Woensdag, september 01, 2004 20:18 |
Superprachtig neergezet! Zeer goed gedaan! Graag gelezen! Liefs |
|
Maranwë: | Woensdag, september 01, 2004 19:58 |
*Stilte* Wat een prachtig gedicht :) Echt super mooi... Maar ik denk dat deze liefde zo sterk is dat het niet er is dat jij niet zoveel terug hoeft te geven.. jullie houden toch wel van elkaar :) Liefs Maranwë |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 september 2004 | ||
Thema's: |