Ik staar bedroefd naar buiten,
een sombere dag,
de regen tikt tegen de ruiten.
Niet wetend wat je moet doen,
verveeld binnen zitten,
buiten is het niet meer zo groen.
Net als bij mij van binnen,
af en toe bloeit er nog wat,
net genoeg om te kunnen winnen.
Dat het geluk van de pijn wint,
net nu dat hard nodig is,
zoals het mij nu zint.
Even wat anders dan alle ellende,
even veel geluk en tijd,
zodat alles op een rijtje komt weg met die bende.
Alles stuk voor stuk aan de kant,
en lukt dat niet staat er iets in de weg,
dan pak ik toch gewoon je hand?