rode ogen verbergen ,
me tranen die lang ,
gestroomt hebben .
omdat ik het niet ,
langer in me kon houden.
de scherpte van het mes ,
tuurt langs mij lichaam heen.
baant zich een weg door mijn huid.
met druppeltjes die er van ,
af glijden zak ik in elkaar van ellende.
de verdriet blijft maar ,
voor me staren .
met geen idee wat het ,
met me wil gaan doen .
blijf ik angstig stil zitten.
achter mijn rode ogen,
verberg ik alles wat ,
met mij te maken heeft.
zodat mensen mij als een,
lief meisje gaan zien .
wankel op me benen ga ,
ik het leven tegemoet.
with no clue if i gonna make it.
een prikkel in me oog.
en een schreeuw diep van binnen.
zorgen er voor dat ik ,
bloed en de tranen laat stromen.
rode ogen markeren de verdriet,
die zich in mij genesteld heeft.
*** floep kwam er zo maar uit ***