Even
genieten
van het geluk
in stille tijden.
Even
niet meer vragen:
'Mag ik even?'
Maar leven
en je eigen zin doen.
Je eigen vrienden kiezen,
je eigen leven hebben.
Dat zou moeten kunnen,
dat zou zo moeten zijn.
Even
geloven
die ene vriend
komt morgen
of overmorgen
en niet steeds denken
dat het toch nooit
gebeuren zal,
maar blijven geloven,
hij komt een deze dagen
heus wel.
Blijven
vechten
voor die ene vriendschap
en daar niemand
tussen laten komen,
blijven geloven
dat deze
vriendschap
niet stuk te krijgen is.
Even
of eigenlijk
heel ons leven
blijven vechten
voor ons eigen geluk,
voor ons eigen leven,
voor onze eigen vrienden.
't Moet kunnen,
't moet blijven bestaan.
22-8-2004