Realiteit en fantasie gaan hand in hand
terwijl de dood kil in mijn nek hijgt.
De warmte zit nog gevangen van binnen
en geeft zichzelf nog niet gewonnen...
Het geeft me hoop, tijdens het rekken
van het onomkeerbare wat me tegemoet komt.
Zwak als ik ben, voel ik me toch sterk
omdat ik het in de ogen kijk.
Het leven geeft me op, geeft me zin,
geeft me hoop en haalt naar me uit.
Altijd ik de sterkste, dat zei ik toen...
Nu weet ik wel beter want
uiteindelijk is de dood de sterkste.