ooit wou ik van het leven weglopen
ik keerde me om
en ging de andere kant uit
het leven een plaats waar ik nooit meer kom
dan altijd zonder moeide verder blijven lopen
het leven werd steeds kleiner aan de horizon
steeds verder en verder ervandaan
naar een einde dat nooit begon
plots toch stil blijven staan
het besluit in twijfel getrokken
langzaam terug beginnen gaan
naar het leven waar ik ooit was vertrokken
nu ben ik nog steeds onderweg
het leven zo ver verwijderd
nooit geweten dat ik zo ver was afgedwaald
op wegen slechts zelden bewegwijzerd
teruggaan is heel wat moeilijker dan weglopen was
soms denk ik dat ik er nooit weer helemaal kom
nooit meer ten volle zal kunnen leven
steeds die zinloosheid, alles is toch maar stom
en ik, voor altijd achtervolgd
door de schaduwen van de dood