Dat kunnen ze vergeten
Sommigen denken je een bit aan te meten
Naar de welbekende hand kunnen zetten
Geloof me, dat kunnen ze vergeten
Ik ben niet één van je marionetten
Mij waarschuwen, mijn kop niet stoten?
Wie kent mij echt? Leer je hond
opzitten, lopen op zijn voorpoten !
‘k Loop nog liever stelselmatig bloedend rond
Al krommend groei ik nog, blad verliezend
In de schemer hangen mijn takken
Maar ze krijgen mij nog steeds voor hun kiezen
Geen mens kan mij uitvlakken !
willem
bieke: | Woensdag, augustus 11, 2004 03:44 |
Dat had ik al door ...uitvlakken? Wie zou dat kunnen lappen?;)) Liefs Bieke, |
|
Irdana: | Dinsdag, augustus 10, 2004 19:48 |
waneer een ander je aanvaard zoals je bent weet je dat je in je leven een vriend voor het leven rijker bent je gedicht mooi verwoord liefs Irdana | |
westland: | Dinsdag, augustus 10, 2004 18:05 |
heel mooi geschreven,blijf gewoon je eigen.westland. | |
*** Lanaatje37***: | Dinsdag, augustus 10, 2004 16:44 |
willem... geweldig..! laat je nie kisten. liefs, LIa |
|
jazzzz: | Dinsdag, augustus 10, 2004 15:36 |
kzou ook niet willen :) leef en geniet willem liefs, |
|
arie.v.d.zalm: | Dinsdag, augustus 10, 2004 15:32 |
Had ik ook niet voor. Maar wel een mooi gedicht. moinmoin arie |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, augustus 10, 2004 11:07 |
en dat doen we ook niet hoor...ghegheghe...Je bent nadrukkelijk aanwezig op dit moment en genieten van je goeie gedichten Liefs Jannie |
|
*Zij* (Cora): | Dinsdag, augustus 10, 2004 10:36 |
Je kan altijd nog je tong afsnijden, dan past er geen enkel bit meer... Sterk gedicht!! |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, augustus 10, 2004 10:00 |
Prima.... Hihi zou trouwens niet eens mijn bedoeling zijn... Liefs Annemieke |
|