Verloren
Verloren
Een meisje zit daar op haar bed
Wel verdrietig, maar nog niet bang.
Wachtend tot ze wordt gered.
Ze wacht, en wacht, ook al duurt het nog zo lang
Het meisje zit daar in een hoek,
En wacht daar eindeloos.
In gedachten, of verdiept in een boek
Maar altijd geduldig, nooit kwaad, nooit boos.
Een meisje zit daar in haar kamer,
Te dromen over toen.
Voelt zich met de dag eenzamer
Heeft steeds meer moeite, met vrolijk doen.
Een meisje zit daar in een huis,
Met haar familie om zich heen.
Ze voelt zich er niet thuis,
Ondanks dat ze samen zijn, voelt ze zich alleen.
Een meisje zit daar naast haar vader,
Haar woede verbergend achter een lach.
Want ze weet, HIJ is de dader,
Zijn schuld, dat ze haar vrienden zolang niet zag.
Een meisje zit daar op de grond,
Met het pilletje in haar hand.
Na een tijdje draait alles rond,
En vergeet ze, dat ze leeft in het verkeerde land.
Een meisje zit daar in de nacht,
Langs haar wang rolt een traan.
De drugs heeft haar pijn niet verzacht.
En ze weet dat ze er verkeerd aan heeft gedaan.
Het meisje zit daar in een stoel,
In haar verlangens te zweven
Haar verstand verliest het van haar gevoel,
Zonder geluk wilt ze niet leven..
Dit gedicht heb ik geschreven naar aanleiding van onze verhuizing naar Nieuw - Zeeland.
Een meisje zit daar op haar bed
Wel verdrietig, maar nog niet bang.
Wachtend tot ze wordt gered.
Ze wacht, en wacht, ook al duurt het nog zo lang
Het meisje zit daar in een hoek,
En wacht daar eindeloos.
In gedachten, of verdiept in een boek
Maar altijd geduldig, nooit kwaad, nooit boos.
Een meisje zit daar in haar kamer,
Te dromen over toen.
Voelt zich met de dag eenzamer
Heeft steeds meer moeite, met vrolijk doen.
Een meisje zit daar in een huis,
Met haar familie om zich heen.
Ze voelt zich er niet thuis,
Ondanks dat ze samen zijn, voelt ze zich alleen.
Een meisje zit daar naast haar vader,
Haar woede verbergend achter een lach.
Want ze weet, HIJ is de dader,
Zijn schuld, dat ze haar vrienden zolang niet zag.
Een meisje zit daar op de grond,
Met het pilletje in haar hand.
Na een tijdje draait alles rond,
En vergeet ze, dat ze leeft in het verkeerde land.
Een meisje zit daar in de nacht,
Langs haar wang rolt een traan.
De drugs heeft haar pijn niet verzacht.
En ze weet dat ze er verkeerd aan heeft gedaan.
Het meisje zit daar in een stoel,
In haar verlangens te zweven
Haar verstand verliest het van haar gevoel,
Zonder geluk wilt ze niet leven..
Dit gedicht heb ik geschreven naar aanleiding van onze verhuizing naar Nieuw - Zeeland.
Reacties op dit gedicht
| Bell: | Woensdag, november 10, 2004 06:38 |
| Prachtig.. Nah..beschamend?? why?? zo voelde je dat op dat moment toch? Nou dan... hahahah, die reactie... Jepzz...Always be kissing..:D XXXXX (see??) ;) |
|
| Pyro: | Donderdag, augustus 12, 2004 08:45 |
| Dankjewel, mensen :). Ik hou nog wel even vol.. Liefs, xxx Mij |
|
| Oorlam: | Zondag, augustus 08, 2004 14:50 |
| sterke vorm! | |
| Manic Manja: | Zondag, augustus 08, 2004 13:04 |
| :( tja..vaak heb je maar te accepteren dat anderen over je beslissen...moeilijk..maar de enige manier om toch het geluk te vinden (waar dan ook) is acceptatie.. mooi geschreven Liefsx Manja |
|
| Lesley-Ann: | Zondag, augustus 08, 2004 09:33 |
| Dit gedichtje van jou heeft zoveel herkenning voor mij.Sterkte Lesley-Ann | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pyro | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2004 | ||
| Thema's: | ||