Als een gewond dier sleep ik me door de plotse leegte van mij leven,
De arm opgeheven naar het beeld dat me van binnen verscheurt,
De lokroep van een vorig leven, compleet en vol beloftes, te snel vergeten alsof het nooit is gebeurd,
Bevende handen ontmoeten verwarde tranen van onbegrip.
Langzaam legt de nacht zijn mantel over je heen en vervaagt de pijn, ook al is het maar voor even...