VOGEL
Buiten hoort ze een vogel zingen
Een onbedorven, zuiver geluid
En voor een moment neemt het haar aandacht weg
Van de uitgesneden bloeddruppels op haar huid
Een moment voelt ze de warmte
Door haar anders zo kille hart
En een moment ziet ze kleuren
Waar normaal altijd alles zwart
Een moment kan ze lachen
Waar anders alleen maar tranen zijn
En een moment weet ze wat het is om te leven
En leeft ze niet alleen maar in die schijn
Dan voelt ze ineens het bloed weer stromen
En herinnert haar binnenstebuiten gekeerde pijn
Maar voor een moment heeft ze toch geweten
Wat het is om volmaakt gelukkig te zijn
(Het bloed blijft wanhopig stromen)
(Stoppen kan ze het niet meer)
(Ze voelt het sterven door haar lichaam dwalen)
(En weet dat ze zal gaan slapen)
(Maar wakker worden zal ze niet weer)
*Zachtjes zingt de vogel verder*
*En met de tranen op haar gezicht*
*Beseft ze in haar stil bloedend verdriet*
*Dit volmaakte geluk*
*Was tegelijk haar doodsbericht*
Cathje: | Maandag, augustus 16, 2004 14:55 |
Stilte | |
dreamangel: | Maandag, augustus 02, 2004 10:23 |
prachtig geschreven! maar wel heel droevig. groetjes dreamangel |
|
not you: | Zondag, augustus 01, 2004 22:16 |
zo mooi geschreven! weet echt niet meer wa zeggen :-) echt wel triest en mooi kisses and hugs |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2004 | ||
Thema's: |