ochtenddauw
als de ochtenddauw ,
mij passert.
ben ik wakker sta ik op .
ga ik met goed humeur ,
weer uit bed.
en ga het leven weer tegemoet.
ik ga gezellig naar buiten .
even wat leuks doen .
mensen gaan naar me kijken.
wat is er toch aan de hand .
zie ik er niet uit ,
of loop ik weer slecht.
of vinden ze me gewoon raar.
langzaam kruip ik ,
weer in me schelp.
het moed zakt weer ,
in me schoen.
ben weer verdrietig.
weet niet meer hoe ik ,
goed moet doen .
ben in een gevallen.
ik ben gebroken en stuk.
met geen doel meer voor ogen.
probeer ik de dag door te komen.
en toch een lach voor ,
te houden voor andere.
ik ben misschien ,
wel wat anders.
maar toch zoveel ,
anders ben ik toch niet .
waarom accepteren mensen.
het niet als je anders bent.
het ochtenddauw blijft passeren.
ik sta elke morgen toch weer blij op.
maar het blijft me terleurstellen.
en elke morgen stroompt de hoop,
beetje bij beetje weg.
Reacties op dit gedicht
| The unreachable: | Maandag, augustus 02, 2004 16:25 |
| Mooi geschreven, *geeft je wat extra hoop*, het komt wel goed, fairy! | |
| CelticCry: | Zondag, augustus 01, 2004 00:39 |
| Wees wie je bent, en houd je daarbij, mensen moeten accepteren en leren, het ligt in ieder geval niet aan jou... Mensen zijn éénkennig en dom, en ik kan je alleen maar dapper noemen dat je elke keer weer blij opstaat... Mooi en wisselend gedicht, Greets, CC. |
|
| jazzzz: | Vrijdag, juli 30, 2004 20:39 |
| laat ze, stoor je niet aan anderen, blijf dicht bij jezelf, zoals je de dag begint liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fairy of the blooded suicide | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||