Ik heb niet het lef.
Niet het lef om weg te lopen.
Verweg diep in het bos.
Niet het lef om te stoppen met hopen.
Verloren gaat mijn trots.
Niet het lef om mijn tegen een boom te rijden.
Een mooie snelle dood.
Niet het lef om mijn polsen door te snijden.
tafelkleed kleurd rood.
Niet het lef om eruit te stappen.
ik wil gewoon niet meer.
Ik kan er om blijven grappen.
Het leven doet echt z'n zeer.
maar wel het lef om het op te schrijven.
Hoe hypocriet kun je zijn.
Ik blijf het me maar inwrijven.
Hoe gelukkig ik moet zijn.
Wel het lef om andere te veroordelen.
Omdat geen wat ik zo graag wil.
wel het lef om andere te bevelen.
Zeggen dat dit niet is wat ze wil.
maar niet het lef om zelf te vragen
Lara hoe dom kun je zijn.
Ik kan nu maar blijven zagen.
Over hoe lang mijn leven nog zal zijn.
Ik weet wel dat ik blij moet zijn.
Voor iedere nieuwe dag.
Maar samen dat was zo fijn.
Herinnering.. weerspiegelt, de doodse wrange lach.
Sorry freaks!
| anne(15): | Woensdag, juli 28, 2004 12:03 |
| Het is maar goed ook dat je het lef niet hebt om weg te lopen, maar juist wel om het op te schrijven, weglopen helpt niet! je moet blijven vechten, ook voor jou zullen er ooit mooie tijden komen, blijf in jezelf en in de toekomst geloven! Liefs Anne |
|
| Hermans Dirk: | Woensdag, juli 28, 2004 07:20 |
| mooi verwoordt | |
| Huting: | Woensdag, juli 28, 2004 07:14 |
| Ook jij mag vragen om een arm om je schouder, dat hebben we op zijn tijd toch allemaal wel eens nodig. Ook jij mag gerust verdrietig zijn, gooi het eruit, maar het leven heeft ook voor jou nog veel moois in petto, al zie je dat misschien nu even niet.. Geef het de kans, huilen en opnieuw beginnen... Heel veel liefs, Doortje |
|
| Raira: | Woensdag, juli 28, 2004 01:18 |
| Ik vind het gedicht op zich heel mooi geschreven, maar de inhoud baart me zorgen, hoop dat het fictief bedoelt is, en anders heel veel sterkte liefs raira |
|
| Auteur: laartjem | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||