Mijn vriend, mijn maatje
dat was jij
bij jou kon ik alles kwijt,
als ik je nodig had, voor een lach of een traan,
was je er altijd
je hebt het nu bewezen,
ik heb me vergist
het lijkt een nachtmerrie waarin ik me bevind
ik loop in een dikke mist
en ben jou kwijt,
of de mist zal optrekken dat weet ik nog niet
het doet nog te veel pijn
had dit nooit van je gedacht
in plaats van een lach, bezorg je me nu enkel verdriet
ik haat je, om wat je deed,
mij verleiden, terwijl ik op mijn dieptepunt was
ik begrijp het niet, hoe kon je dat doen?
ik vraag me af of het je de volgende dag speet..
je laat me achter, compleet verward.
mijn beste vriend, zag me kennelijk anders
wat dacht je toen je me hielp?
misschien valt er wat te scoren, als het moet op haar dieptepunt voor mijn part?
ik denk niet dat ik het je ooit kan vergeven,
je excuses en je woorden ten spijt
ik ben mijn maatje en een illusie kwijt,
daar zal ik mee moeten leven
was dit nou onze vriendschap waard?
bah.....