Hoop
Mijn hart is geworden als een grot,
door jouw afwezigheid versteend.
Met jouw stem daarin als echo,
sinds mijn wachtend hart al weent.
Soms dwaal ik in de dieptes,
verdwaal in kronkelende gedachten,
val uitgeput neer op de koude grond
en kom daarna weer bij krachten.
Want dan zie ik hoe jouw lippen uiteengaan
en het mooiste woordje vormden:
"Hoop". En je sprak zonder te spreken:
door hoop zijn onze harten verbonden.
Je kende 5 letters van mijn naam;
toen ben je ongemerkt mijn leven uitgeslopen.
En hoewel mijn hart steeds kouder wordt,
zal ik zo lang ik leef op je terugkeer hopen...
Mijn liefste Abdellah..Nog even en dan kan ik weer bij je zijn !
Auteur: BebeK | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 25 juli 2004 | ||
Thema's: |