Je bent niet meer te bereiken
Je boom die naar de sterren groeit
Je bladerdak dat de aarde duister houdt
Je bent niet meer te bereiken doordat je stoeit
met gevoelens en alleen jezelf vertrouwt.
Is het een droom die nooit uitgekomen is
Misschien, die je koesterde als kind
En je 'kind - zijn' nu de volwassenheid mist
Het liet wegvoeren met een woeste wind?
Wil je blijven groeien in hooghartigheid
Als een verwend groot kind, je zin krijgen
Drammen en stampen om elke kleinigheid
En nooit even daar bovenuit kunt stijgen?
*** Lanaatje37***: | Zaterdag, juli 10, 2004 10:24 |
stuk voor stuk prachtige gedichten... liefs, Laantje |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 10 juli 2004 | ||
Thema's: |