stilte woorden gesmoord
enkel gedachten
hij is niet vermoord
maar leeft
konden die ouders
dat maar zeggen
van die kinderen
die het er niet
levend van afbrachten
voor die ouders
huil ik mijn tranen
mijn kind leeft
en mijn hart
kan nog huilen
en mijn ogen
ze kunnen
nog aanschouwen
het leven wat ik gaf
zij die ouders
laten mij beseffen
dat ik mijn handen
dicht mag knijpen
mijn pijn
is met het hunne
niet te verglijken
christa
illse: | Donderdag, juli 01, 2004 21:29 |
Fantastisch neergezet! ben er echt ff stil van! greets, illse |
|
Boudaatje: | Donderdag, juli 01, 2004 19:02 |
prachtig neergezet...*slik* | |
maria : | Donderdag, juli 01, 2004 13:13 |
...stil.... hartverscheurend zulk intense pijn doet ons beseffen hoe rijk wij zijn liefs, je zussie |
|
sweety538: | Donderdag, juli 01, 2004 12:31 |
dan nog is jou pijn voor jij pijnlijk genoeg en dat maakt het daarom niet minder erg! Maar wat die ouders overkomt is natuurlijk wel echt heel erg. Nee niet erg, VERSCHRIKKELIJK!! Mooi dat je daarover schrijft! Zo blijven we er toch nog even over nadenken, want zulke dingen worden toch gauw weer vergeten (helaas ook voor mezelf), maar ja.. that's life. Iedereen heeft natuurlijk al zijn eigen dingen. knuff liefs |
|
Fortune: | Donderdag, juli 01, 2004 11:37 |
heel erg mooi gedicht... Lief dat je zo meeleeft... egt heel mooi! |
|
druppeltje: | Donderdag, juli 01, 2004 09:12 |
*stilte* heel erg mooi gedicht... knuf drup |
|
sunset: | Donderdag, juli 01, 2004 06:50 |
Zo diep-moooi waar christa. Liefs / sunset |
|
michris: | Donderdag, juli 01, 2004 01:09 |
ik begrijp wat je bedoelt...maar vergeet niet van je eigen geluk te genieten... liefs, michris |
|
wijnand.: | Donderdag, juli 01, 2004 00:31 |
Konden zij hun kinderen ook nog maar zien Mooi gedicht |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 01 juli 2004 | ||
Thema's: |