angst
alleen lig ik in het donker
al wenend tot het licht wordt
maar zelfs dan durf ik niemand mijn angsten te tonen,
waarom zou iemand ze willen zien?
ik wandel nu door verlaten gangen,
waar zelfs stof een hard geluid maakt.
ik voel me op een randje bij de dood,
hopend op een arm die me terug trekt...
al wenend tot het licht wordt
maar zelfs dan durf ik niemand mijn angsten te tonen,
waarom zou iemand ze willen zien?
ik wandel nu door verlaten gangen,
waar zelfs stof een hard geluid maakt.
ik voel me op een randje bij de dood,
hopend op een arm die me terug trekt...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, juni 28, 2004 23:23 |
| van angst komt stof tot praten, tot een gebaar je zo dof niet alleen zal laten, je slechts zal zeggen kom maar keer je vervlecht nu je hand zo hecht als je kan in mijn hand daar weg van de rand van de dood, neem jezelf weer aan mijn arm maak ik sterker dan ik denken kon. hans |
|
| jij: | Maandag, juni 28, 2004 17:43 |
| *pakt je hand.. en trekt je terug!!* - KuSs - |
|
Over dit gedicht
| Auteur: °liesje° | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||