Als je heel stil luistert,
dan hoor je het misschien. . .
dan voel je het misschien. . .
de pijn, de angst, het verdriet dat nooit meer weggaat
de slapelozen nachten. . .
misschien hoor je zelfs wel het kloppen van mijn hart,
of de woorden in mijn hoofd
want als ik ze uitspreek wil je niet luisteren,
je hoort me niet. . .
je hebt me laten vallen en je kent me niet meer
geen spijt, geen gevoel,
ach. . . wie ben ik?
als je heel stil luister,
dan hoor je het breken van mijn hart,
elke keer opnieuw een stukje. . .
misschien hoor je zelfs wel die traan die in
duizend druppels uiteenspat op mijn kussen. . .
maar dan moet je wel luisteren,
en dat doe je niet. . .
dat heb je nooit gedaan.
cindyketjeuh: | Maandag, juni 21, 2004 19:10 |
een heel erg mooi gedicht. ik vind het zo rot voor je, maar zet je erover heen. dit is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het. Maar er zijn genoeg mensen die wel naar je willen luisteren. kijk maar eens goed om je heen. je mag me altijd mailen als wilt, dan zal ik een luisterend oor voor je zijn. kusjes cindyketjeuh -xxx- |
|
basha: | Maandag, juni 21, 2004 17:18 |
heel mooi verwoord... je bent het waard dat er wel iemand luistert hoor liefs |
|
Auteur: kwebbeltante | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2004 | ||
Thema's: |