Ik vang de Tranen op met m'n hand,
niemand die het ziet, helemaal niemand.
Ik probeer ze te laten verdwijnen,
Ik probeer in mijn eigen verdriet weg te
kwijnen.
De Tranen blijven stromen,
ik kan er niet aan ontkomen.
Niemand die het ziet,
ik verdrink in m'n eigen Tranen van
verdriet.
Ik kan het niet ontkennen,
en kan er niet van weg rennen.
De Tranen moeten stoppen,
ik moet ze ergens droppen.
Het zijn mijn Tranen,
en het verhaal zal zich blijven
herhalen.
Maakt niet uit wat ik doe,
die stomme Tranen, stom gedoe!!!