Er was een heel klein varkentje , dat was zo erg precies .
Hij wou geen modder op zijn buikje want modder vondt hij vies.
Hij wou niet zomaar wroeten , net als alle andere biggen .
Hij wou niet met zijn moeder in de bruine bonen liggen .
Hij wou niet in het vieze stro .
Hij was niet zo .
Dat varkentje z'n leven was gewoon een beetje treurig , omdat hij veel te netjes was , te proper en te keurig .
hij wou niet zomaar wroeten , net als alle andere biggen .
En om hem heen was niemand , die dit varkentje begreep .
Dat lag misschien aan het millieu ,
maar het was echt sneu !
Vanmorgen zei dat varkentje : Nu ga ik naar de eendjes ,
daar was ik al mijn voetjes , en daar was ik al mijn teentjes .
En ook mijn buik een beetje . En mijn staarje doe ik later.
Zo dacht dat kleine varkentje , en-ploemp hij viel in het water .
En schreeuwen deed die arme big !
Heel akelig !
Zijn moeder en zijn zusjes zijn zo vreselijk geschrokken .
Ze hebben 't kleine varkentje aan zijn staart er uit getrokken.
Hij kreeg een aspirientje en hij kreeg een rubber kruikje .
hij kreeg een wollen broekje en zes dekens op zijn buikje .
En toen zei moeder varken : Nou is 't uit met je geflodder , en morgen ga je net als wij , gewoon weer in de modder.
Want eendjes horen in de vliet ,
varkentjes niet !!!!!