Gedicht 100+1
Wij, dat is een trein
die vrolijk door het landschap rijdt
Van start tot einde levenslijn
en nadien nog extra voor altijd
En als dan eens een spoor kapot is
dan herstellen we dat meteen
beseffend dat het nu eenmaal ons lot is
door al die akefietjes heen
En ligt er een blok beton op onze rails
dan duurt het opruimen wel wat langer
Maar we beminnen elkaar teveel
om dan ons hoofd te laten hangen
En zo raakt alles uitgepraat
en rijdt de trein gelukkig voort
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Op zijn liefdevolle spoor
die vrolijk door het landschap rijdt
Van start tot einde levenslijn
en nadien nog extra voor altijd
En als dan eens een spoor kapot is
dan herstellen we dat meteen
beseffend dat het nu eenmaal ons lot is
door al die akefietjes heen
En ligt er een blok beton op onze rails
dan duurt het opruimen wel wat langer
Maar we beminnen elkaar teveel
om dan ons hoofd te laten hangen
En zo raakt alles uitgepraat
en rijdt de trein gelukkig voort
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Op zijn liefdevolle spoor
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Zarkalo | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||