Soms heb ik zo van die dagen dat ik denk
'het is genoeg. nu is het moment.'
Maar eenmaal ik wat verder nadenk vraag ik mezelf af
waarom ik dat denk.
Ik moet hier helemaal niet weg gaan.
Ik heb de tijd nodig.
Nodig om alles te zien, om m'n leven compleet te maken.
Als er iets is, kan ik bij zovelen terecht.
Ze begrijpen me wel niet allen even goed,
maar ze zijn er.
Ze zijn er om me te helpen als ik het moeilijk heb.
Om me te troosten.
Om te laten zien en te laten voelen dat ik leef.
Om me telkens opnieuw dat zuchtje van leven in te blazen.
En telkens ze dat doen, wordt dat zuchtje groter en groter.
En heb ik weer de moed om toch nog even hier te blijven.