Je gezicht gloeit,
de warmte gonst.
Je sproeten spruiten
spits en spikkelend.
Ik vergeet de passen,
ik veeg de lijnen uit,
de papieren paden
die ik vergeefs liep.
Je blonde haar waaiert
uit in machtige manen.
De wind verspreidt
je geuren zwoel en licht.
Zo bloemig, zo kleurrijk,
zo felien, zo blij dat je leeft.
Mijn neus krijgt vleugels,
ik vlieg met je mee.
Auteur: Anton van Amerongen | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 21 mei 2004 | ||
Thema's: |