Genieten en herkennen
Ik liep en voelde de zout en lucht vermengen
De wind stond ietsjes tegen
Je kan het niet helemaal plaatsen maar toch herkennen
Terwijl ik liep te overwegen
Mijn schoenen gingen uit en zo ook mijn sokken
De blote voeten waren zichtbaar
Het zand tussen mijn voeten toen we vertrokken
Was alweer iets herkenbaars
De wind waait alles uit je want er zijn geen bomen
De voeten in het water en de pijpen opgestroopt
De zee en stroming heerlijk laten komen
Als datgene waar je altijd op hebt gehoopt
Een paar stappen verder en de realisatie begint
De golven hebben mooie witte koppen
Als het moment waarop je een geniaal idee verzint
Heb je eigenlijk geen zin om te stoppen
De golven werden duidelijkheid
En de ironie liet ik tot me stromen
Ze vertelden me over de natuurlijkheid
Van het gewoon over me laten komen
Wacht je tijd af en het komt vanzelf aan
Geen moment waarop je je dat hoeft af te vragen
Gewoon doen wat je doet en blijven staan
En het hoeft niet in één keer het kan ook in lagen
Es: | Donderdag, juni 03, 2004 09:43 |
Ik had daar graag naast je gelopen, en dan 'life' filosoferen over de dingen des levens...en wachtend... XXX Es |
|
Ninandra: | Vrijdag, mei 21, 2004 14:04 |
Pcies..! T dagje strand heeft je goed gedaan zie ik?... :) mooi geschreven, maar mag ik nog ff vervelend zijn, en je er op wijzen dat het 'het' zout is? :) sorries, echt nie vervelend bedoeld hoor, doe t zelf ook altijd fout..whihi :S |
|