Al 4 jaar weet ik dat hij de ware is.
Als ik hem even niet zie voel ik dat ik hem mis.
Ik ben 18 en hij is 27 jaar,
Waarom vind ik dat ineens niet meer raar!
Overal hoor ik zijn stem.
Bij alles wat ik doe zie ik hem.
Het enige waar ik aan denk is hij.
Hij maakt me zo ontzettend blij.
In mijn droom zie ik zijn lach.
Ik zie dat hij mij ook graag mag.
Ik bedenk allerlei mogelijkheden,
alleen om meer tijd met hem te besteden.
Ik heb een vriend en hij al 6 jaar een vriendin.
Ik heb gezegd dat hij haar niet moet verlaten, ik wil niet dat ik win.
Het was de juiste beslissing, toch heb ik spijt.
Mijn droom werd immers bijna werkelijkheid.
Hem met zijn vriendin zien doet me pijn.
Hij is echt de ware maar ik kan niet bij hem zijn.
Ik kan niet zonder hem maar het moet.....
Mijn beslissing was toch verstandig? Waarom voelt het dan niet goed!!