Het licht gaat uit, de gordijnen open
muziek klinkt luid als ik het podium op kom lopen
Dáár kan ik alles vergeten opgaan in mijn dans
Men moest eens weten hoe ik me voel, helemaal in trance.
Niet denken aan mijn zorgen.
Ik dans al mijn verdriet eruit.
De tijd staat stil, even geen morgen
als ik zacht mijn ogen sluit.
Niemand ziet echter mijn verdriet
Niemand, niet één persoon, niet één!
En ik? Ik zie de mensen niet.
Even van de wereld, heel alleen.
Plots klinkt er applaus uit de zaal
als ik ontwaak uit mijn dans.
Met beide benen terug op aard, helemaal
Wie weet, krijg ik morgen een nieuwe kans