Hij zit hier nu zoals we allemaal zitten
want er valt nu niets te beramen
wat onwezenlijk kijkt hij voor zich uit
met gedachtengangen die al maanden
niet meer eensgezint raken
met wat er allemaal met hem gebeurd
maar die geprikkeldheid en ontdane blik
laten de kenners een wijzende blik inwaarts...
Hier kan hij niet omheen
als ze komt getuigen
en praat tegen hem
zeeft hij weg
als een kind dat door zijn moeder aangesproken wordt
na snoep te hebben gestolen
vooreerst zijn daad herzient
Maanden van verongelijking
en agitatie tegen wat hem allemaal aangedaan wordt
komen tot een einde
en er opend zich een ingang naar
de momenten van zijn verhoogde zinnen...
Mocht er weer iets te beramen zijn
zou dit kind die trommel weer openen
en wijd geoogd zou het weer naar het zoets gapen
om een moment later toe te tastend
overgegeven aan een illustere drift
zonder nog besef van kwaad
alle kenners weten dit al,
maar alle ouders zien dit nu;
terugblikken laten hem als hij ziet wat hij deed
zien wat hij deed als iets dat er plaatsvondt
om naar te kijken.
En hier zit hij, net als ons allemaal...
terwijl wij over een gepaste straf
voor hem
bezinnen
.
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 april 2004 | ||
Thema's: |