het stille antwoord
waar eerst mijn voeten sleepten
zich monotoon, verveeld een weg gebaand
en pijnen, smarten zich niet deelden
voor mijn gevoel ultiem geschaamd
snelt nu een wilde beek van hartstochtbloemen
die mij omspoelt met levenselixir
fris zijn gedachten die mijn 'zijn' nu zoenen
ik ben gevangen in omhelzend liefdeswier
jouw ogen-blik is als een zonnelichten
waarvan de helderheid die bliksemschicht
die zelfs het donkerst kan verlichten
de wereld krijgt door jou een nieuw gezicht
waar kilte van een aarde mij eerst streelde
verwarmt mij nu jouw laaiend vuur
van passie, hartstocht die nog nooit verveelde
en die beleefd, tot aan het stervensuur
onschuldig is het blozen van ons naakt-zijn
waar lust nu parelt, druppels dauw
en elke vezel van ons lijf vergeet de pijn
in een bevestigend schreeuwen: 'Ik hou van jou'
waar neonlampen koude kamers toonden
dode muziek elk innerlijk gehoor verdoofd
een kil-kristallen hart dat mij bewoonde
en door mezelf uiteindelijk niet geloofd
glanst nu het zilver, schijn van manestralen
als wij op wolken, door gevoel gedragen
teer-liefdevol, genietend in elkander dwalen
het stille antwoord op nog nooit gestelde vragen.
**********
sunset 21-04-2004
**********