Een beste vriendin...
Ooit had ik er één...
Ik hield van haar...nu nog...
Blijkbaar zij niet meer van mij...
Waarom heb je me laten vallen?...
Waarom doe je me zoveel pijn?...
Zoveel vragen in men hoofd... maar op geen één kan ik zelf antwoorden geven...
Het brengt me naar slechte wegen...
Het brengt me naar het duistere verleden...
Zal het ooit nog goed komen?...
Ik hoop van wel...Jij betekent heel veel voor mij...
Kwou dat je dit kon inzien...
Telkens wanneer we terug ruzie hebben...
Geraak ik terug in de put...
Ik geraak er nooit uit...Dat weet ik ondertussen zeker...
Ik denk dat ik je dan maar zal moeten laten gaan...
Als het dat is wat je wil...
Ik weet niets meer...niets meer wat ik nog kan doen...
Het doet me zo verschrikkelijk veel pijn!...
Ik kijk met heimwee terug naar onze mooie tijden...
Waarschijnlijk komen die nooit meer terug...
Ik kan het niet verwerken...Maar zal het toch ooit eens moeten doen...
Met veel pijn in men hart moet ik zeggen...
Vaarwel men beste vriendin...Kwou dat ik je nog had!


(Stephanie khoop dat je dit ooit eens leest het komt recht uit men hart!)