Nietig en klein
In de heuvels niet ver hier vandaan
De koele lucht bedekt met kilte
Daar ligt een heel klein meisje
Genietend van de stilte
Volledig ontspannen in het ruisende gras
Met naast zich een warm, knapperend vuur
In gezelschap van herinneringen en toekomstbeelden
Verstrijkt vannacht uur na uur
Starend naar de sterrenhemel
Omringt door wegdrijvende gedachten
Komen stilaan haar dromen omhoog
Weet ze waar ze eeuwig op zal wachten
Bewust van een veel groter geheel
Waarin haar bestaan zo nietig lijkt
Immer verlangend naar het antwoord
Blijft de vraag of ze het bereikt
Langzaam siddert een rilling van twijfel
Het maakt haar angstig als een kind
Maar toch voelt ze met grootse zekerheid
Dat ze het ooit in haar simpele leventje vindt
***