Ik had nooit gedacht dat liefde zo vernietigend kon zijn,
Het is vuren, en zo sensationeel.
Maar dat het mij ook zou raken,
Dat had ik nooit gedacht.
Ik probeerde mijn rug te keren,
En het meermaals weg te duwen.
Maar het is zo sterk
Té sterk.
Mijn hart dat kan het allemaal niet meer aan,
Het is gebroken...zonder echte een redenen.
En ik,
Ik ben zo moe.
De kracht die ik in liefde stak,
Ik ben bijna leeg.
Ik wouw dat ik simpel kon weglopen,
Weg van jou, weg van de hoop.
Maar dat lukt me niet,
Ik blijf maar terug keren.
En mijn hart, dat blijft maar hopen.
Elke, zie het nu eens in!
Hij, hij is gewoon een vriend.
Als hij dat al is...