Yeleni,
Ik weet niet goed hoe te beginnen,
met dit gedicht.
Ik vrees er voor dat het niet goed zal zijn
Maar toch probeer ik m’n onzekerheid te overwinnen...
Hopelijk krijg ik ze klein.
Yeleni,
Ik heb veel bewondering voor jou,
want ondanks al je pijn en problemen...
laat je me toch niet in de kou.
Yeleni,
Je papa ligt nu in het ziekenhuis,
hopelijk is hij snel terug thuis.
Want dan voel je je weer wat beter in je vel,
hopelijk is er ook minder pijn die je dan kwelt.
Yeleni,
Ik denk dan van mezelf dat ik veel problemen heb.
Maar jij hebt vaak veel ergere problemen,
waar je gewoon even geen woord om rept :
omdat het te pijnlijk is.
Dan ben je even slechtgezind,
en dan denk ik dat ik me in jou vergis.
Dan gedraag ik me als zo’n heel klein kind.
Gelukkig doe ik nu zo stom niet meer,
dat hoop ik toch!
Hopelijk boor ik je niet meer de grond in. Hopelijk niet weer...
Vroeger deed ik dat wel,
kwaad was ik ook heel snel.
Daarover voel ik me nu rot,
hopelijk maakte ik je leven niet kapot.
Yeleni,
ja jij, ook al zo’n fantastische vriendin!
Met jou heb ik het altijd naar m’n zin.
Haha, jij bent zot en humoristisch!
Soms ook wel sarastisch,
maar dat is ook wel grappig en leuk ;)
vaak lachen we ons een deuk!
Yeleni,
Jij en ik,
Ik en jij.
Samen zijn we wij.
Wij, echte, pure vriendschap en voor altijd,
wij raken elkaar nooit kwijt ;)
*Yeleni is een fantastische vriendin, we zitten samen in de klas en we maken keigraag fun samen (ook same met Juna!). Ja wij de fameuze "drie" :p "Vurige Vlam, Dottiepottie en Asso-Knorrie :p". Hahahaha!!! *binnepretje*