ik haal diep adem
neem de stilte in me op
alleen in een verlaten straat
de donkere hemel kijkt op me neer
maant me tot rust
rust om drukke uren te vergeten
rust om alles te laten varen
ik denk terug aan pas geleden
mensen die geen tijd hadden
tijd om stil te blijven staan
al het mooie van het leven vergeten
alleen oog hadden voor hun haast
met de zon lijkt dat alles verdwenen
niemand om me aan te sporen
om te zeggen wat ik moet doen
de rust werkt op me in
laat al mijn problemen vergeten
toont me dat er meer is
geeft het geduld onder ogen te zien
wat ik eerder niet wilde weten
maar ook de maan
mysterieus en alwetend
biedt me geen oplossing
zegt me niet welke weg te volgen
wat tot voldoening leidt
al wat ze doet
het bieden van een leidraad
verlichten van een pad
mij het vertouwen geven
dat ik zelf het antwoord vind
als ik me overgeef
aan het ritme van de bomen
ruisen van de wind
het schijnen van de sterren
en tijd eens los kan laten
zal het inzicht volgen
inspiratie van de geest
rijken van een handvat
is alles wat zij biedt
.. en het is genoeg