Dagen rijgen zich aaneen
Doen ook best veel pijn
Steeds weer die terugblik
Steeds weer dat venijn
Dolken steken in je rug
Grond verliest zijn veiligheid
Brokken van verledentijd
knellen als zo vaak
Ankers vallen ratelend luid
gevolgd door een plons
rimpelingen in zekerheid
verdwijnen in de verte
Lucht kleurt zwart naar blauw
en ook een toefje wit
kijk maar naar het zwerk, of
daar een vogel zit
Knoppen komen uit
de natuur komt weer tot leven
Bloesem en de geuren
Gaan jouw leven toch weer kleuren
Arie 08-03-2004
michris: | Dinsdag, maart 09, 2004 21:30 |
En weer viel ik sprakeloos stil...handen reiken steeds weer...maar ik ben zo bang ze aan te nemen... knuffel, michris |
|
Nietje: | Maandag, maart 08, 2004 19:41 |
vriendschap die gevoed wordt met oa dit soort gedichten zal nooit verdorren, maar steeds weer opbloeien mooi gedaan groet, nietje |
|
Auteur: arie | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 08 maart 2004 | ||
Thema's: |