Ik weet niet waarom...
Ik weet niet waarom maar ik voel me zo eenzaam
Ik weet niet waarom maar ik voel me zo klein
Verdriet stroomt door mn gehele lichaam
En mn hart is enkel doorboort met pijn
Ik weet niet waarom maar ik wil niet meer doorgaan
Het is me allemaal even teveel
Mn lichaam trilt, op mn wang rolt een traan
Praten lukt niet meer door die brok in mn keel
Soms wil ik eventjes in een hoekje schuilen
In een donker hoekje waar niemand me ziet
Gewoon eventjes mijn pijn weghuilen
En nadenken over mijn verdriet
Ik weet niet waarom maar ik wil niet meer leven
Niet meer leven in een oorlog met mijn eigen ik
In een wereld zonder te nemen en altijd te geven
In een wereld waarin ik langzaamaan verstik
Ik weet niet waarom maar toch blijf ik doorgaan
Van binnen verdrietig en bang
En vecht ik om een beter bestaan
Al is de strijdt moeilijk, hard en lang