er zijn zo van die dromen
over je eigen dood
je wordt wakker
met tranen in je hoofd,
gezichten
van treurenden om je heen
wenend of starend
hand in hand
of alleen
maar niet deze...
zittend tussen groen
knieƫn opgetrokken
leunend tegen een bast
kouder en klam
naarmate de dood me nam
werd het donker
en toen zwart
viel de zwaarte van m'n schouders
liet enkel een glimlach achter
in m'n hart