de tijd die we samen doorbrachten, werd niet in dank afgenomen
ik voelde de kritiek wel branden door je handen heen
maar de enige die geloofde in zo’n langdradige leugen
was de dwaas, die per ongeluk mijn naam aannam
zo makkelijk die gevoelens verstrooien in het zand
waar werd gelopen met de haren geleid door wind
ik als trots, verlegen, plakkend aan jouw lieflijkheid
toch waren wij niets meer dan water en vuur
de tegenstelling die zorgde voor zoveel opschudding
die jij je nooit kon voorstellen, werd aangrijpende waarheid
mijn waarschuwingen duizend keer te vroeg geschreeuwd
sleurden juist mij in verdriet, want jij zag zoveel meer
Mierke: | Dinsdag, februari 10, 2004 17:36 |
Mooi! Vooral de laatste regel van het eerste couplet ("was de dwaas die mijn naam aannam") vind ik heel goed gevonden! :) | |
Phoweyk: | Dinsdag, februari 10, 2004 16:58 |
ik voel me vereerd dat ik zo'n gedicht voor mijn ogen mag krijgen :)).. het lukt je elke keer weer, prachtig meisje , knuffel van mij :).. |
|
Green Tea: | Dinsdag, februari 10, 2004 13:14 |
Sterkte meis... Weer vol bewondering gelezen... Liefs , Green Tea. |
|
Auteur: Ninandra | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2004 | ||
Thema's: |