wat heb ik ooit zó fout gedaan,
dat jullie beide tot stof zijn vergaan.
de muren vol foto's, mijn hoofd slaat op hol,
telkens als ik denk aan jullie,
schieten mijn ogen vol.
ik kan het niet helpen, kan er niks aan doen,
mijn cijfers steeds slechter,
het is gewoon dat lege gevoel,
waarom ben ik geen vechter?
hoeveel ik van jullie hield,
kan geen pen beschrijven.
ik weet echt niet wat me bezielt,
het is iniedergeval niet iets om te overdrijven.
rapport naar de maan,
ik heb nogsteeds zoveel verdriet.
eigenlijk moet ik jullie laten gaan,
maar ik kan het niet.
en ik weet:
je dierbare zijn pas echt dood,
als je ze vergeet.
~gemaakt op 17-09-2003~