ik streelde je tot vrouw
mijn vingers breken glas
vernielen machteloos
het beeld dat jij eens was
scherven kerven diepe wonden
jij hebt mij gevonden
als een vlinder die ontwaakt
je warme adem en je liefde
hebben me toen diep geraakt
je bracht lente na de winterslaap
deed dagen eeuwig duren
je hebt een man van mij gemaakt
in warme passionele uren
ik streelde je tot vrouw
brak banden tot je overgave
nog zijn mijn handen trouw
willen jou om warmte vragen
het licht is vreemd
schijnt anders in je ogen
het valt niet meer door glas tot kleur
maar wordt tot onverschilligheid gebogen
wil melker
21/01/2004
nachtegaal: | Woensdag, januari 21, 2004 16:40 |
je streelt zo heerlijk! maar waarom loopt het dan zo slecht af? liefs van vogel |
|
M@ri@: | Woensdag, januari 21, 2004 13:03 |
kristaltraan geplengd uit prisma ogen licht met koesterlief vermengd streelt zacht je gezicht liefs *boselfje* |
|
kokkie: | Woensdag, januari 21, 2004 12:27 |
prachtig ,bedroevend,adembenemend, stil............ liefs angela |
|
H.J.: | Woensdag, januari 21, 2004 10:31 |
fraai kunststuk Wil Compliment. Het leest heerlijk weg. Groet H.J. |
|
Oorlam: | Woensdag, januari 21, 2004 10:00 |
een beeldschoon beeldhouwwerk! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 21 januari 2004 | ||
Thema's: |