Zij herkent niet meer
zij herkent niet meer de geur van leven
geeft alles om haar heen de schuld
wil niet meer om wie dan ook geven
en is alleen met haat vervuld
de liefde is uit haar verdwenen
zij wacht op dat wat komen gaat
wil niets meer van de tijd gaan lenen
en ’t liefst sterven voor de dageraad.
zij raapt de rijst op in de kerk
vervlogen geluk, dat tegen haar keert
en ziet dat als haar laatste werk:
haar verleden… waar zij op teert
willemmien
Marilon: | Dinsdag, januari 20, 2004 22:14 |
Schitterend.......... ik werd er stil van. |
|
sweety538: | Vrijdag, januari 16, 2004 19:19 |
mooi gedaan.. Toch raakt het op de een of andere manier.. Erg mooi verwoord!! liefss |
|
jackie53: | Vrijdag, januari 16, 2004 12:54 |
Heel mooi en triest !!!!! | |
westland: | Vrijdag, januari 16, 2004 10:52 |
heel mooi geschreven ben het met de andere eens groetjes westland | |
kokkie: | Donderdag, januari 15, 2004 23:43 |
prachtig omschreven lommert beetje hetzelfde gevoel als ik heb proberen weertegeven in mijn gedicht voorbij... echt prachtig! liefs angela |
|
bieke: | Donderdag, januari 15, 2004 23:09 |
Wel deze doet me wat. Mooi gedaan, gewoon prachtig. Liefs Bieke, |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 15 januari 2004 | ||
Thema's: |