Gaan we zo met onze ouderen om?
Onze oudere mensen staan al heel wat jaartjes in het leven,
met al het verdriet dat de oorlog heeft gegeven.
Elke dag weer angst in de ogen,
wanneer er bommen langs de huizen vlogen.
Na vijf jaar is er een einde aan de oorlog gekomen,
maar de verschikkelijke herrineringen worden hun nooit meer ontnomen.
Zestig jaar na de oorlog, is er weer een einde aan hun vrijheid gekomen,
omdat veel van hun sociale zekerheid, door het kabinet, is ontnomen.
De regering heeft zelf nog nooit, naar hun normen en waarde gekeken,
daarom zijn de mensen verplicht, te leven, met al hun gebreken.
Meneer Balkenelende:
Redt u ons van dit debacle?
Nee, want u bent duidelijk:
De zwakste schakel.
Luijkx: | Zondag, juni 20, 2004 17:06 |
Ben het met lommert eens.. Wel eens een cel van binnen gezien..? Tv..bedden.. En die bejaarden leven iedere dag in angst.. Een gedicht vol waarheid.. Liefs, |
|
lommert: | Zaterdag, januari 10, 2004 18:45 |
de gevangenen in nederland hebben het stukken beter/ dus lieve bejaarden...pleeg een misdaad( ik weet wel dat dat niet de oplossing is)maar toch... xxx je willemmien |
|
Caroline van Geel: | Zaterdag, januari 10, 2004 18:26 |
Je hebt helemaal gelijk en het maakt me soms wel bang hoor, die hele verrechtsing die aan de gang is en die ook weer het gevolg is van angst van mensen en hun onzekerheden. Waarom altijd met een vinger naar een ander wijzen? Caro | |
Jannie Hoogendam: | Zaterdag, januari 10, 2004 18:20 |
Ja, is het niet vreselijk min!!! Goed beschreven! Liefs en groetjes Jannie |
|
Black Lord: | Zaterdag, januari 10, 2004 17:55 |
Sorry was denk ik van de kaart door de waarheid in je gedicht,dat ik mijn text was vergeten prima verwoord en helemaal mee eens groetjes wim |
|
Black Lord: | Zaterdag, januari 10, 2004 17:53 |