aandacht
Elke avond wacht ik op de stilte
en ik luister
naar het tikken van de klok.
Ik regel dan mijn ademhaling,
langzaam langs de neus, diep in
rustig, bolle wangen
langs de mond, bewust weer uit.
Door zo te luisteren naar mijn adem.
Te voelen hoe vanzelf het gaat,
de aandacht in mezelf gericht,
kan ik zitten navelstaren.
Elke avond wacht ik op mezelf
en ik luister
naar het klopppen van mijn hart.
Dan sluit ik heel bewust mijn ogen.
Gevoel en gehoor primeert.
Want dan komen de gedachten
van alle franje reeds ontdaan,
door mijn hoofd gevlogen.
Elke avond wacht ik zo heel rustig
en ik luister
naar de stem van mijn geweten.
Ik laat voor mijn geestesoog
de voorbije dag flaneren.
Heel nauwkeurig oordeel ik
over alles wat ik deed en zei.
Met de ogen dicht kijk ik
naar de wereld rondom mij.
En dan zie ik wat van belang is
wat waarde heeft, wat niet.
Met enige moeite soms
laat ik dan die dingen los
die belastend of bezwarend
of overbodig zijn.
Elke avond wacht ik op het oordeel
en ik luister
naar de wijsheid in mezelf.
Door op dat gevoel te letten,
te kijken met " mijn derde oog"
hab ik mezelf weer leren kennen.
En daardoor kan ik vriendschap voelen,
liefde geven aan de mensen om mij heen.
Door deze aandacht aan mezelf,
hou ik meer rekening met die andere.
Ik ben door deze wisselwerking
nooit meer eenzaam
maar soms wel erg graag alleen.
7 januari 2004