toen jij naar mij keek
voelde ik angst
ik voelde
juist geen enkele trek
mijn angst
bevroor mij
liet mij niks zeggen
ik had willen
schreeuwen en schelden
uit boosheid
voorwat jij mij had gedaan
waarom
moest jij komen
waarom moest jij
de herinering ophalen
die ik elke dag beleef
maar die ogen
die ik had vermeed
voor elke dag
stonden nu oog in oog
jouw ogen als duivels
in de mijne
ik wilde rennen
ik wilde je slaan
ik wilde zoveel doen
maar jij had mij teveel gedaan
kwaad en verdriet
waarvan jij nu geniet
en zit te lachen
heeft mij opnieuw
maar hart gebroken
maar nu niet in twee
maar nu verbrijzeld
ik wou dat ik jouw nooit had gezien
ik haat je
en ik hoop dat jij ooit
last van jouw geweten krijgt
en dan zal het spijt
toeslaan voor het leven
maar ik ...
ik zla het je nooit vergeven