Vechten altijd maar vechten
tegen de ondoordringbare muur
van mijn opkomende gedachten
Het is een pijnlijke boze droom
waarin ik geen stap verder kom
maar waarbij ik steeds verder zak
in een moeras van onbegrip,angst
verdriet en een machteloosheid
Op deze manier verder leven
is voor mij langzaam sterven
Dus neem alstublieft mijn hand
en leid me ver weg van dit
verdorven land wijs me de plek
naar ‘t voor mij zo veilige strand.
arie: | Zaterdag, december 27, 2003 01:09 |
Hoe uitzichtloos dingen ook lijken te zijn Linda. Ze veranderen wel... het kost kracht en tijd, maar je komt er... Het mooie strand van innerlijke rust wacht op je ;) neem je mijn hand? Liefs, Arie |
|
Boudaatje: | Vrijdag, december 26, 2003 23:14 |
Lieve Linda ik vind jou dichtie prachtig, en voel heel goed wat je beschrijft. Misschien omdat ik ook zoiets meemaak, Blijven hopen dat het beter wordt, ooit vind jij je veilig strand. kusjes van Boudaatje |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 26 december 2003 | ||
Thema's: |