Herinneringen aan vroeger,
doen mijn ogen soms tranen.
Herinneringen die niet meer
te verwijderen zijn.
Hoe hard ik ook probeer,
ze blijven komen.
Voorbodes zijn het,
voorbodes van kwade dromen.
Een nachtmerrie,
is het uiteindelijk geworden.
Met enkel grote ellende,
voor ons allebei.
Toen waren we veel te jong,
nu is het veel te laat.
Onze zeemzoete liefde veranderde,
in een woordenloze, blinde haat.
De onuitgesproken woorden,
de duistere blik in de ogen.
Liefde,
we hadden er nooit in mogen geloven.
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2003 | ||
Thema's: |