als ik terugkijk naar mijn leven,
dan voelde ik me nooit zo ongelukkig,
nooit zo verrot,
nooit zo verdrietig..
ze gaven mij er nooit de kans voor,
al zou het goed voor me zijn geweest.
dan zou ik nu weten wat te doen,
in plaats van hier te zitten,
zitten huilen en denken,
denken aan de dingen die alleen mij overkomen,
alleen bij mij gebeuren.
ik kan het gevoel niet beschrijven,
wat deze onzekerheid mij geeft,
onzeker zijn over gebeurtenissen en gevoelens,
die ik niet uitleggen kan.
ik zou willen dat je sommige dagen over kon slaan,
of uit je geheugen weg kon wissen,
ik zou willen dat ik ergens anders aan kon denken,
dan aan de shit waar ik inzit.
dag vrolijk weekend, gezellige dagen, melige dingen..
ik moet afscheid nemen.
het is voor mij tijd
tijd om ergens anders te gaan kijken,
met andere mensen, andere dingen, andere ervaringen.
ik kijk wel waar mijn hart me heenbrengt,
het spijt me dat het zo moet gaan,
maar het kan echt niet anders.
ik wou dat je met me meekon..
maar ik moet dit echt alleen doen.
al ben ik nooit echt helemaal alleen,
er zullen altijd mensen bij me zijn,
mensen die van me houden, om me geven,
meer dan mn ouders doen,
mensen die het voor je opnemen,
als je gezeik aan je kop krijgt.
het spijt me voor al deze mensen,
maar vergeet niet,
in mijn hart zullen jullie altijd bij me zijn.
- Claudia -