Ik kijk naar buiten
en zie de nacht.
De volle maan
houdt statig de wacht.
Een eenzame avond zonder muziek of gelach.
Morgen ga ik verder, morgen wordt het dag.
Nu wil ik alleen zijn, alleen met mijn verdriet,
met de pijn dat jij mij achterliet.
Hoe gaat het verder, zal ik eeuwig om jou treuren?
Wat rest mij nog, wat zal er gaan gebeuren?
Is het de moeite waard om door te vechten,
om mij te verzetten tegen het slechte?
Zodat ik ooit weer gewoon verder zal leven,
en jou te vergeten al is het maar voor even...