Mijn straat loopt dood, richting mij het lijk
ik ben skelet mijn botten aan je ten toon gesteld
een museum, zonder publiek of openingstijden
loop bij me binnen, wat je krijgt slechts spijt
Euforie, knallende kurken ten tijden van eerste opening
nu spijkeren ze mijn deuren, ramen dicht
worden borden in de stad gehangen waarschuwing
niet naar me toe te gaan: levensgevaarlijk
Men is mij liever kwijt, het laat me arm
al brand ik af, waai ik weg, wordt mijn kunst geroofd
de eer, mijn monument, dat gedachtegoed vormt
blijft een schilderij een ets een prent
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 25 oktober 2003 | ||
Thema's: |